Ontdekken jouw stuk Aken.

Midden in de oude stad passeren we de Elisenbrunnen, de kathedraal en het stadhuis voordat we door de beschutte stadstuin rijden. Het werd oorspronkelijk in 1852 aangelegd door Peter Josef Lené als een tuin van een nabijgelegen stadhuis en werd later de kern van de kuurtuin. Op de Europaplatz, omringd door de oprit van de snelweg en het industriegebied, duiken we een groene oase in. Ver weg van de nederzetting en het verkeer volgen we de kabbelende worm. Struiken, bomen, vissen en in het begin een geur van jam begeleiden onze weg langs de beek. Onderweg passeren we Gut Kalkofen, een van de vele statige landgoederen in het landelijke stadsgebied, waarvan de wortels teruggaan tot de middeleeuwen. In de vlakte van de Soers opent zich een uitgestrekt oud cultuurlandschap. De verkoop van enkele boerderijen zet de traditie voort van de voormalige wijk Aken, die al in de tijd van keizer Karel verantwoordelijk was voor de bevoorrading van de Pfalz en de stad. Net als de verdedigingstoren van Rahe droegen ook de uitdagende binnenmuren bij aan de uiterlijke verdediging van de inwoners van Aken. In de 19e eeuw ontwikkelden sommige boerderijen, zoals het landgoed Scheuer, zich tot het buitenverblijf van de lokale industriële aristocratie. In de 18e eeuw werd het representatieve gebouw van kasteel Rahe uitgerust met een landschapspark. Aan de stroom, onze volgende metgezel, werden graanmolens en later vol- en lakenmolens gebouwd, waarvan de gebouwen en molenvijvers bewaard zijn gebleven, zoals bij de Stockheider-molen. Ook in Seffent stroomt het door het historische cultuurland van de stad. Het is vernoemd naar de septem fontes - zeven bronnen - die vanuit Schneeberg hun weg hierheen vinden. Kasteel Seffent met zijn omringende vierkante binnenplaatsen kijkt terug op meer dan 1.100 jaar geschiedenis als koninklijk hof.

Toen Benedictus van Aniane in 814 van de keizer de opdracht kreeg om een gebied te kiezen voor de stichting van een klooster, koos hij voor een slagroomtaart: het gebied van Kornelimünster aan de samenvloeiing van de rivieren Inde en Iter bood aantrekkelijke fundamenten om de toekomstige abdijinkomsten veilig te stellen. Hier lonkte de overvloed aan bossen, bruikbare rivieren en ertsafzettingen. Gelukkig hadden de Romeinen al van dit alles geprofiteerd, het landschap gecultiveerd en een vroeg netwerk van paden aangelegd. Tegenwoordig is het Itertal het neusje van de zalm voor wandelen en natuur. Op idyllische paden ontdekken we de vrij stromende beek, wandelen over weelderige weiden en door de struiken. Vanaf de dalhoogten genieten we van het weidse uitzicht over het zacht glooiende weide- en heggenlandschap van de Münsterländchen en raken we de rand van Walheim aan. Het rustige, afgelegen natuurgebied doet nauwelijks vermoeden dat hier in tijden van vroege industrialisatie de hamers klopten. Toen de ijzerindustrie in de Eifel zich ontwikkelde tot de bakermat van de industrialisatie, werden in de jaren 1780 ook een ijzerfabriek en een hamermolen gebouwd in het Itertal. Aan de rand van de nederzettingen werden schoppen, ploegen, potten, ovens en walsen vervaardigd. De basis was direct ter plaatse beschikbaar: het ijzererts kwam uit een naburige mijn, houtskool uit de omliggende bossen voedde de hoogoven en Iter bediende het molenrad met een hamer, die de ijzeren platen tot platen vormde. Met zijn 10 meter was de hoogoven van Schmithof de hoogste en meest productieve in de wijde omtrek. Het ensemble van gebouwen van de ijzerfabriek, dat verder stroomopwaarts ligt, is tot op de dag van vandaag bewaard gebleven. We passeren de hamermolen op onze wandeling, gebouwen bestaan niet meer, maar de vochtige depressie "Die Pletsch" suggereert een voormalige molenvijver. Onderweg zijn nog andere molenlocaties te vinden. Bij de brug aan het begin van de wandeling, waar de Iter uitmondt in de Inde, stond de goudmolen, hier zouden ze zich hebben beroofd van goudzoeken. Hoog op 22 meter hoogte overspant een Vennbahn-viaduct sinds 1885 de Iterbach.

Ongerepte rivierlussen, uitgestrekte weideweiden, vervlogen ossenboogmeren, schoolboekachtige inslag- en glijhellingen behoren tot de troeven die het beschermde gebied in petto heeft. Met zijn flora en fauna die het beschermen waard zijn, is het aangewezen als Natura 2000-gebied, een beschermde status van internationaal belang. Op onze route komen we heel dicht bij de rivier, steken deze over en beklimmen de hellingen. Begeleid door het spetteren gaat het door weideweiden en oude bossen. Een oude tunnel en een steengroeve herinneren ons aan de eeuwenoude mijngeschiedenis van de vallei. Het dorpsplein met zijn oude boerderijen rondom maakt duidelijk dat de landbouw hier ook een lange geschiedenis heeft. Dan is het tijd om de wormhoogten te beklimmen. Op een blootgestelde locatie op een heuvel kunnen we tijdens de tour twee kastelen verkennen, Wilhelmstein en Rode.

Een fietstocht naar het westen betekent genieten van weidse landschappen en het bereiken van allerlei grenzen. Onderweg kunnen we oude landbouwgronden verwachten met dorpen en eerbiedwaardige boerderijen en ook moderne stedenbouwkundige accenten. Uitdagende bergetappes worden beloond met weidse uitzichten en een stijgende rit naar beneden in het dal. Na het indrukwekkende Super-C-universiteitsgebouw, waarvan de vorm ondergronds moet worden voortgezet tot een C-letter, verwelkomt het Westpark ons met een wilde geschiedenis: het landschapspark, dat in 1885 werd aangelegd, had een dierentuin en een glaspaleis voor 3.000 toeschouwers en een wielerbaan. Op de plaats van de huidige vijver stond het olifantenhuis. Verder naar het westen wil het hoogste punt van Nederland beklommen worden. De goederenspoorlijn Aken-Tongeren neemt gewoon de Direttissima en boort zich sinds 1872 met de "Botzelaertunnel" 870 meter door de bergkam. Op de beklimming in een panoramische positie waakt de Beeck-koepel over u in de buurt van de Landgraben, de groene stadsmuur van Aken. Sinds de middeleeuwen heeft een aarden wal met een dichte beukenhaag meer dan 70 kilometer rond de stad geleid en de landelijke gebieden beveiligd. Muur- en volwassen beuken zijn te zien in het bos langs de route over het drielandenpunt. Bovenaan het doolhof van grenzen en borden lonken toeristische attracties. Eerst en vooral de drielandengrenssteen, die van 1816 tot 1920 werd beledigd door een vierde staat, Neutraal Moresnet. Even verderop is het hoogste punt van Nederland (322,3 m) ook versierd met grensstenen en strijden de twee uitkijktorens, Boudewijn (B) en Wilhelmina (NL), genoemd naar hun respectievelijke vorsten, om het beste drielandenperspectief.

"Toen de avond viel, ging ik op een glooiende weide zitten. Aken strekte zich voor mij uit en lag in zijn dal als in een mooie tobbe." Dat schreef Victor Hugo in 1860 aan het begin van zijn Rijnreis. Ook vandaag de dag trekken de bergketens rond het bekken van Aken bezoekers aan en trekken ze bezoekers aan met aantrekkelijke wandelgebieden. Weg van de nederzetting en het verkeer voert de volgende wandeling ons door het afgelegen Haarbachtal naar het enige kruis op de top van Aken op 239 meter.Meteen aan het begin van de wandeling ontmoeten we de Welsche Mühle, een van de drie molens die de Haarbach sinds de 15e eeuw in bedrijf heeft. De twee parallelle slijpmachines en de houten versnellingsbak zijn juweeltjes uit de geschiedenis van de techniek. De molen en de techniek zijn met grote inzet gerestaureerd. Vandaag de dag biedt de molen ruimte voor festiviteiten en nodigt hij uit om een pauze te nemen van het wandelen op de weide en de speeltuin.Na een rustige, gestage klim door de groene vallei, bereiken we de nederzetting Verlautenheide. Aan de rand van het dorp trekt het panoramapad bezoekers aan met een prachtig uitzicht vanaf de rand van het bassin. Op de hoogte, tijdens de korte omweg naar het kruis op de top, ligt de hele stad met de omliggende bergketens aan onze voeten. In het zuiden rijst de telecommunicatietoren Mulleklenkes op uit het Akense Woud, waarvan de hoogste punten nog steeds ongeveer 120 meter hoger liggen dan de Haarberg. Maar het zicht rondom van 360 graden is alleen hier beschikbaar. Op zachte lussen van het pad met een prachtig uitzicht, gaat het rustig een helling af, langs boomgaarden en de oude Joodse begraafplaats, verborgen in een heggenbos. Als je de tocht door Verlautenheide nog een tijdje langs de landweg voortzet, kun je de wandeling verlengen tot een grote lus. De lus voert door de oude loofbossen van het zogenaamde Reichswald. Het behoorde tot het middeleeuwse Akenrijk, dat niet alleen de ommuurde stad omvatte, maar ook de landelijke wijken, die zorgden voor de bevoorrading van de stad met hun boerderijen.

Op de top van deze groene heuvel opent zich een panoramisch uitzicht dat de harten van fotografieliefhebbers en romantici sneller doet kloppen. Bekijk de zonsondergang of geniet van het uitzicht op het historische stadsbeeld - een moment van rust en schoonheid.

Een rondleiding door de eeuwenoude zalen geeft inzicht in cultureel en historisch waardevolle tentoonstellingen zoals het Lotharkruis. Een bezoek aan de schatkamer van de kathedraal onthult schatten van onschatbare waarde en geeft een idee van de diepe wortels van de Europese cultuur.

Gelegen in een pittoresk deel van de stad, brengt een wandeling door kronkelende steegjes en langs oude vakwerkhuizen je terug naar de middeleeuwen. De sfeer wordt gekenmerkt door de rijke geschiedenis als voormalige collegiale stad, die tot op de dag van vandaag leeft in de zorgvuldig bewaarde gebouwen en het tastbare culturele erfgoed.

Tussen smalle straatjes verbergt zich een stukje levende geschiedenis. Vakwerkhuizen en kasseien geven het gevoel terug te gaan in de tijd. Een sfeervolle plek die uitnodigt tot wandelen en verpozen en de verhalen van Aken tastbaar maakt.

In een prachtige ambiance kunnen bezoekers een reis terug in de tijd verwachten naar de pracht en praal van het kuurleven. Met historische rondleidingen en klassieke concerten combineert de plaats culturele schatten met de flair van het begin van de 20e eeuw - een hoogtepunt voor liefhebbers van nostalgische elegantie.

Verken de fascinerende geschiedenis van de douaneadministratie en ontdek smokkelverhalen en douane-uniformen van weleer. Interactieve tentoonstellingen en historische documenten geven een uniek inzicht in het belang van douane en grenzen.

In het oudste koffiehuis van Aken wisten de eerste eigenaren al hoe goed Printen en Spekulatius smaken bij een kopje koffie. In 1985 liet Leo van den Daele, als persoonlijk bedankje en ter ere van de "Öcher Prent", het Printen Meisje van Hubert Löneke maken, dat vandaag de dag nog steeds voor het Van den Daele-koffiehuis staat.

De prachtige Burtscheider parken nodigen uit tot een ontspannen wandeling of een uitgebreide picknick met het hele gezin. Wandel door de voetgangerszone, een aantrekkelijke rustige zone met zijn cafés, restaurants en kleine winkeltjes. Maar Burtscheid heeft nog meer te bieden. Al in de 1e eeuw ontdekten de Romeinen de warmwaterbronnen in wat toen bekend stond als "Porcetum" en gebruikten ze om hun ziekten te verlichten. Een traditie die tot op de dag van vandaag voortduurt, want de kuur- en badindustrie is hier grotendeels gevestigd en geeft de stad zo de titel "Bad Aken". Leuk weetje: de stad heeft officieel afgezien van het "bad" in haar naam om bovenaan de lijst met namen van steden te staan.

Het smalste huis van Kornelimünster is iets minder dan 2,42 meter breed. Op de Benediktusplatz, die direct aan de Korneliusmarkt grenst, staat het smalste huis van Kornelimünster ingebed in de omliggende huizen.