Ochsenzwinger

Bramę wejściową do Ochsenzwinger wyznaczają pozostałości potężnego niegdyś Ochsenbastei. Ten szacowny, drugorzędny wyjazd z miasta i składał się z dwóch połączonych ze sobą bastionów, przez które brama umożliwiała przejazd, a zwłaszcza przepęd bydła z pastwisk (dziś park miejski) i do rzeźni znajdującej się poza miastem u ujścia rzeki Lunitz. W 1834 roku baszta zwrócona w stronę Nysy i brama zostały rozebrane ze względów komunikacyjnych.Dziś wieża jest miejscem spotkań Interessengemeinschaft Denkmalpflege e.V. Ogród otwiera się po schodach tarasem z fontanną. Ta część Ochsenzwinger została stworzona jako ogród w stylu barokowym w latach 1962-1963 według planów ówczesnego dyrektora ogrodu Henryka Krafta i przy bezpłatnej pomocy mieszkańców Görlitz w ramach Narodowego Programu Odbudowy. Odbudowa, która była zgodna z nakazem konserwatorskim, została zakończona w 1999 roku. Sześć niecek fontannowych stoi pomiędzy wewnętrznymi i zewnętrznymi murami miasta i wraz z ozdobnymi rabatami stanowi centralny punkt ogrodu. Ozdoby na rabatach są wynikiem nasadzeń edelgamandra i bukszpanu. Taras fontannowy Ochsenzwinger jest jedynym w Görlitz terenem zielonym wzorowanym na stylu barokowym. Z przylegającego do niego, nieco wyższego placu od strony południowej, widać przez taras fontanny kościół św. Piotra. Na górny taras prowadzą wąskie schody. Otwarta przestrzeń, która powstała w latach 60-tych, została celowo przeprojektowana w 2000 r., aby odzwierciedlić czasy. Przestrzennie obramowana arkadami od strony południowej, wschodniej i północnej, oferuje zwiedzającym najpierw widok na wspaniałe fasady dziedzińca przy Kränzelstraße. W obniżeniu terenu rośnie wierzba oliwna, która wraz z otaczającą ją rabatą bylinową, drzewami cytrynowymi i liliami ozdobnymi ma nadawać południowy charakter. Projekt górnego tarasu został wyróżniony przez Stowarzyszenie Niemieckich Architektów Krajobrazu w maju 2001 r. Zagospodarowana południowa część ogrodu przylega do tarasu z fontanną. Tutaj różne rośliny drzewiaste i krzewy przeplatają się z trawnikami i miejscami do siedzenia. Uderzające dęby kolumnowe i cisy pochodzą z czasów Henry'ego Krafta. W kierunku wschodnim otwiera się widok na imponującą fasadę Domu Jakuba Böhme na polskim brzegu. Kilka kroków dalej znajduje się kolejna wieża obronna - Szwedzki Chorąży. Jej nazwa upamiętnia szwedzkiego chorążego Lösta, który w 1641 roku bezskutecznie bronił przed wojskami cesarskimi sąsiedniej, zniszczonej wieży. Trasa prowadzi dalej do wylotu Bergstraße i przez Jakob-Böhme Straße z powrotem do centrum miasta.