Tam, gdzie Wezera tworzy jeden z wielu zakrętów między Bremą a Minden, leży Nienburg z ponad 1000-letnią historią. Miasto, które dziś liczy około 32 000 mieszkańców, zostało po raz pierwszy wspomniane w dokumencie w 1025 roku i było ważnym miastem-twierdzą na skrzyżowaniu Wezery w średniowieczu. Pięknie odrestaurowane budynki z muru pruskiego, Burgmannshöfe, takie jak Posthof (biblioteka), Hakenhof lub Fresenhof (muzeum), domy rolników lub domy patrycjuszy świadczą o historii Nienburga. Oprócz najpiękniejszego cotygodniowego targu w Europie, nagrody fundacji "Żywe Miasto", znajduje się tu ciekawy krajobraz muzealny. Od specjalnych muzeów, takich jak Muzeum Szparagów Dolnej Saksonii i Muzeum Policji Dolnej Saksonii, po lapidarium (kolekcja kamieni) i muzeum regionalne regionu Środkowej Wezery. W ogrodzie muzealnym stoi największa rzeźba szparagów na świecie. Pod koniec XVIII wieku Nienburg wzbogacił się o pilnie strzeżoną francuską recepturę biszkoptu: "Nienburg bear paws" z ciasta biszkoptowego. Oryginalne łapy niedźwiedzia Nienburga już nie istnieją. Różni piekarze z Nienburga oferują swoje własne kreacje, ale "Łapy niedźwiedzia Nienburga" można poznać także w inny sposób. Wyrusz na poszukiwanie śladów zabytków miasta, podążaj za namalowanymi łapami niedźwiedzia w przemyślanym tempie. 500 "śladów" tego rodzaju prowadzi przez całe stare miasto i służy jako orientacja dla zwiedzających, którzy są entuzjastycznie nastawieni do historii. Trasa okrężna o długości 3,3 km została szczegółowo opisana w broszurze. A jeśli chcesz poznać miasto z wody, możesz wybrać się na wycieczkę łodzią po Wezerze. Oprócz wycieczek w obie strony i wycieczek kawowych, statek pasażerski floty Wezery oferuje również wycieczki grillowe i imprezowe w kierunku Minden lub Hoya. Przez Nienburg przebiegają duże szlaki turystyczne. Oprócz Niemieckiego Szlaku Bajek i Niemieckiego Szlaku Domów Szachulcowych, przez miasto przebiega Dolnosaksońska Droga Szparagowa. Szparagi Nienburg znane są daleko poza granicami miasta i regionu. A jeśli wolisz podróżować rowerem, możesz to zrobić na Wezerskiej Ścieżce Rowerowej, jednej z najpopularniejszych niemieckich długodystansowych tras rowerowych.

W Bruchhausen-Vilsen czas nie stanął w miejscu, a jedynie został cofnięty. W najstarszym niemieckim skansenie kolejnictwa znajduje się unikatowa kolekcja ponad 100 lekkich pojazdów kolejowych z lat 1889-1966: parowozów i spalin, wagonów oraz wagonów pasażerskich i towarowych. Obejmuje również stary budynek dworca, tory, peron i hale. W tygodniu, kiedy nie ma ruchu, hale można zwiedzać również od wewnątrz, jeśli personel jest na miejscu. Zabytkowa linia kolejki miejskiej z 1900 roku W soboty i niedziele od maja do października zabytkowe pojazdy szynowe kursują po wąskotorowej linii między Bruchhausen-Vilsen a Asendorf. Zwiedzającym można pokazać autentyczne działanie kolei miejskiej, która była częścią codziennego życia w wielu regionach Niemiec od przełomu XIX i XX wieku do około 1950 roku. Do tego dochodzą popularne wydarzenia specjalne, takie jak weekend historyczny. Wart zobaczenia jest również sam obiekt z wiatą towarową, halą samochodową, halą przeładunkową, kozłami i obrotnicą. Dworzec wraz z budynkami gospodarczymi powstał około 1900 roku, kiedy to zainaugurowano również kolejkę wąskotorową. Linia do Hoya została przebudowana na normalnotorową w 1963 roku, a do Syke w 1965 roku. Ślub cywilny Wspaniale urządzona limuzyna księcia Reussa z Gery z 1901 roku jest dostępna nawet dla par dbających o tradycję na najpiękniejszy dzień ich życia. Jeśli powiesz "tak" w limuzynie, jesteś już w podróży poślubnej podczas ceremonii ślubnej. Niezależnie od tego, czy jest to zabytkowa lokomotywa parowa, czy lokomotywa spalinowa - kolejarze "Pierwszej Kolei Muzealnej w Niemczech" oferują różne pociągi ślubne. Wynajmij dawną limuzynę na swój cywilny ślub. Samochód został przywrócony do pierwotnego stanu ręcznie z zewnątrz i wewnątrz przy użyciu oryginalnych rysunków i starych zdjęć. Wybrani członkowie załóg pociągów są zawsze na pokładzie. Miłej podróży! (Stadesamt Bruchhausen-Vilsen, tel. 04252-391225) W bezpośrednim sąsiedztwie kolejki muzealnej znajduje się wodny park rozrywki, plac zabaw dla dzieci. Na powierzchni ok. 5000 m² znajdują się różne obszary o tematyce wodnej o wysokich walorach pedagogicznych, zabawowych i doświadczalnych.

W autentycznej atmosferze zwiedzający zanurzają się w świecie tradycyjnego druku typograficznego. Można tu nie tylko podziwiać stare prasy drukarskie, ale także doświadczyć ich w akcji, a także doświadczyć fascynacji rzemieślniczą produkcją książek.

Prawdopodobnie najważniejszy kolekcjoner klasycznych Benelli w Europie otworzył własne muzeum w Rehburg-Loccum nad Steinhuder Meer. Oprócz pracy jako rolnik, Wilfried Blöthe zebrał w ciągu ostatnich kilku lat ponad 100 motocykli Benelli. Magazyn części zamiennych jest największym na świecie dla zabytkowych maszyn. Ale nowe modele są również częścią repertuaru. Magazyn części zamiennych, warsztat i wystawę można oglądać po wcześniejszym umówieniu. W centrum Rehburg-Loccum można z bliska poznać historię motocykli. Klasyczne modele legendarnej włoskiej marki Benelli fascynują zarówno entuzjastów technologii, jak i nostalgików. Miejsce pełne historii, w którym można prześledzić rozwój technologii motocyklowej od jej początków do dnia dzisiejszego.

Szparagi Nienburg są "na ustach wszystkich". Gdzie można dowiedzieć się więcej o tym szlachetnym warzywie niż w Muzeum Szparagów Dolnej Saksonii? Tutaj śledzona jest ścieżka pola szparagów do talerza. Muzeum Szparagów mieści się w 300-letnim dolnoniemieckim domu halowym w muzealnym ogrodzie biedermeier, który pierwotnie służył jako dom wiejski w Marklohe, na lewym brzegu Wezery. Za pomocą zdjęć, ale także oryginalnych kombajnów i noży do szparagów, skomplikowana praca nad uprawą, hodowlą i wzrostem rośliny z wieloma długimi korzeniami jest przedstawiana poprzez dalszą obróbkę, konserwację, marketing i dystrybucję. Jeden z rozdziałów poświęcony jest tematowi prac sezonowych, które od zawsze były ściśle związane z uprawą szparagów. W przeszłości do akcji wkraczali krewni i sąsiedzi, ale podczas II wojny światowej jeńcy wojenni musieli również dźgać drągi. Po 1945 r. żniwiarze pochodzili najpierw z krajów basenu Morza Śródziemnego, a później z Polski. Nacisk kładziony jest na cenną kolekcję szparagów Burgdorf Fundacji Kasy Oszczędnościowej Dolnej Saksonii ze specjalnymi naczyniami i sztućcami. Pokazuje kulturę stołu z pięciu wieków. Na parterze znajduje się również stolik ze szparagami z wyświetlaczami dotykowymi, za pomocą których goście mogą spersonalizować swój stół ze szparagami. Górne piętro przeznaczone jest dla młodszych zwiedzających. Czeka tu traktor z ekranem komputera. Dzieci mogą stworzyć wirtualną matkę szparagową i zbierać szparagi. W zestawie znajduje się królik Mio jako figura identyfikacyjna. Na terenie zewnętrznym zaprezentowany zostanie duży sprzęt, taki jak głęboki pług, oczyszczacz tam, pierwsza maszyna do obierania szparagów oraz małe pole szparagów. Główną atrakcją jest największa rzeźba szparagów na świecie.

Zbudowany w 1886 roku w stylu neorenesansowym* zamek Etelsen przeżył burzliwą historię. Schlossparkverein Etelsen e.V. postawił sobie za zadanie zachowanie zamku, który jest ważny daleko poza dzielnicą Verden, oraz ok. 10-hektarowego parku zamkowego z jego florą i fauną, który jest budynkiem zabytkowym. Park pałacowy, położony w Etelsen na zboczu Wezery, został zmodernizowany około 1900 roku przez książęcego inspektora promenady Friedricha Kreißa z Brunszwiku na zlecenie duńskiego hrabiego Christiana zu Reventlow. Architektem neogotyckiego mauzoleum był znany mistrz budowlany Conrad Wilhelm Hase. Na ponad 4 km szlaków turystycznych odwiedzający mogą cieszyć się różnorodnością przyrody podczas długich spacerów. Ze wszystkich stron zamku elementy i struktury architektoniczne definiują ogrodowy wygląd rozległego obszaru parkowego. Owal przed budynkiem zamku, ozdobiony różanymi rabatami i fontanną, do dziś wita zwiedzających. Za zamkiem zaczyna się rozległa łąka parkowa, do której prowadzą kręte ścieżki. Większe i mniejsze grupy drzew przerywają teren i tworzą połączenie z leśnym terenem parkowym, gdzie znajduje się mauzoleum. Weź ślub cywilny w zamku i ciesz się pięknym parkiem ze swoimi gośćmi. Jest to wyjątkowe tło dla Twoich zdjęć ślubnych (Standeamt Langwedel, Tel. 04232-3911).* Neorenesans lub neorenesans to styl historyzmu w XIX wieku, w którym wykorzystuje się architekturę renesansową. W zależności od indywidualnego przypadku, formy pochodzą głównie z repertuaru włoskiego renesansu lub głównie z renesansu niemieckiego lub nordyckiego z XVI wieku.

Piasek, soda kalcynowana i wapno – surowce, z których wytwarza się szkło, pozostały takie same do dziś. Poza tym wiele się zmieniło w produkcji szkła w ciągu ostatnich 700 lat, odkąd nad Wezerą zbudowano pierwszą hutę szkła leśnego. W Petershagen, nad brzegiem Wezery, leży Gernheim - miasto fabryczne z początku XIX wieku. Monumentalna stożkowa wieża na stromych brzegach Wezery przypomina XIX-wieczną hutę szkła, która przez pewien czas była jedną z najważniejszych fabryk w północno-zachodnich Niemczech. Huta szkła Gernheim, w której znajduje się Muzeum Przemysłowe LWL, dokumentuje przede wszystkim warunki życia i pracy we wczesnej industrializacji. Zwiedzający mogą codziennie zaglądać szklarzom przy pracy przez ramię. Do dziś zachowały się domy robotnicze, dawna willa fabrykanta, administracja, karczma, warsztat wyplatania koszy ze szkołą fabryczną oraz symbol Gernheim: wieża huty szkła w kształcie stożka z 1826 roku. Zabytkowy piec do topienia został zrekonstruowany i wyposażony w nową technologię produkcji pokazowej. Podobnie jak 100 lat temu, szklarze używają fajki do produkcji szklanek i butelek z rozgrzanej do czerwoności masy. Nóż i grawer uszlachetniają szklanki po ich ostygnięciu. Eksponaty sprzedawane są w muzealnym sklepiku. Wystawa stała prezentuje etapy produkcji szkła i dostarcza informacji o warunkach życia i pracy pracowników Gernheim i ich rodzin, a także oferuje wycieczkę po historii szkła od 1800 roku do dnia dzisiejszego. Wystawy: Historia, Życie robotników, Opakowania, Transport i handel, Historia szkła, Produkcja pokazowa Z Augustem i Wilhelmem w hucie szkła – oferta dla dzieci  Auguste i Wilhelm to dwoje dzieci szklarzy, którzy mieszkali w Gernheim 150 lat temu. Jako figurki towarzyszą naszym młodym gościom w ich odkrywczej wycieczce po muzeum. Mapa odkrywcy prowadzi do dziewięciu stacji. Duże książki obrazkowe z krótkimi opowiadaniami wyjaśniają pracę w hucie szkła i codzienną pracę szklarzy. Przy piecu do topienia mali odkrywcy obserwują pracę szklarzy, a także mogą wypróbować, jak trudno jest wydmuchać szkło. W mieszkaniach robotników trzeba ułożyć puzzle. Ponadto nasi najmłodsi goście mogą bawić się kulkami, tak jak dzieci dawnych szklarzy. Osoby, które poprawnie wypełnią ankietę na zakończenie rajdu muzealnego, otrzymają nagrodę i certyfikat. Żenić się: Dwór huty szkła Gernheim został zbudowany w 1812 roku przez założyciela huty Fritza Schradera. Do 1877 roku mieszkali w nich właściciele chat wraz z rodzinami. Kilka lat temu pomieszczenia i ogród zostały odrestaurowane zgodnie z historycznymi wzorcami, dzięki czemu dawna sala ogrodowa, która już w czasach Schradera była wykorzystywana do imprez towarzyskich, teraz lśni nowym blaskiem. Na tle dekoracyjnych dekoracji ściennych, z widokiem na rozległy ogród, mogą się tu teraz odbywać śluby cywilne. Dostępnych jest ok. 30 miejsc (informacja: Urząd Stanu Cywilnego Petershagen, Tel. 05702-822141) UNESCO: W 2015 roku ręczna produkcja dmuchanego szkła pustego i płaskiego została wpisana na ogólnopolską listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego UNESCO.

Legenda głosi, że w 1050 roku kilku mnichów, którym zlecono określenie lokalizacji nowego kościoła w regionie Hoya, poprosiło Boga o znak. Tam, gdzie osioł schylał się i siadał, chcieli zbudować kościół. Ale kiedy zwierzę chciało osiedlić się w "Wüsteney", ciągnęli je dalej, aż pochyliło się w miejscu, gdzie dziś stoi kolegiata - w środku gminy Bücken. "Katedra Ziemi Hoya" z imponującą fasadą z podwójną wieżą jest wyposażona w wielkie skarby sztuki. Należą do nich krzyż triumfalny z 1230 roku oraz bogato ilustrowane witraże, również z XIII wieku. "Bücker Dom" ma za sobą burzliwą historię. Kamienna budowla, budowana od 1050 roku, zastąpiła stary drewniany kościół w ośrodku misyjnym założonym w 882 roku przez biskupa Rimberta z Bremy. Kolegiata była rozbudowywana w kilku etapach aż do 1350 roku. W trakcie sekularyzacji klasztoru, budowla podupadła po reformacji, zanim w latach 1863-1867 miała miejsce gruntowna renowacja przez Adalberta Hotzena. Nazwana na cześć św. Materniana, a później św. Mikołaja, którego życie przedstawione jest w średniowiecznych oknach, kolegiata uważana jest za jedną z najważniejszych budowli sakralnych w regionie środkowej Wezery w historii sztuki. Ma około 50 m długości, 25 m szerokości, wieże mają dobre 52 m wysokości. Wśród wielu godnych uwagi skarbów artystycznych i kulturalnych "Katedry" wyróżnia się krzyż triumfalny (1230), stalle chóru (1340) i ołtarz (1510). Od 2000 roku ściany boczne zdobią stacje Drogi Krzyżowej, wykonane przez Pabla Hirndorfa z wyblakłych miedzianych blach starej wieży kościelnej.

W zamku Erbhof znajduje się również biuro informacji turystycznej gminy Thedinghausen. Dziedziczne gospodarstwo, które dziś często nazywa się zamkiem, zostało zbudowane w latach 1619-1624 przez arcybiskupa Johanna Friedricha - ówczesnego władcę arcybiskupstwa Bremy, a tym samym także Amt Thedinghausen - dla swojej kochanki, młodej wdowy po arcybiskupie Drosten von Hermeling, Gertrud von Hermeling-Heimbruch. Wspaniała budowla w stylu zanikającego renesansu wezerskiego to budowla z czerwonej cegły z białymi spoinami z zaprawy. Formy ornamentalne zdobi żółty piaskowiec. Okna, łuki, szczyty wież i ozdobne kolumny są proporcjonalne i artystycznie zaprojektowane. Dziedziczne gospodarstwo miało wielu właścicieli po Gertrudzie von Hermeling-Heimbruch, która zmarła zaledwie dwa lata po inauguracji wspaniałej budowli. Od 1999 roku właścicielem tego klejnotu architektonicznego i kulturalno-historycznego jest gmina Thedinghausen. W ostatnich latach gospodarstwo zostało gruntownie odnowione. Renesansowa sala z malowanym drewnianym sufitem, kolorową podłogą wyłożoną kafelkami, kominkiem z piaskowca i ręcznie rzeźbionymi ramami okiennymi została przywrócona do pierwotnego stanu. Styl architektoniczny renesansu od XVI do XVII wieku jest szczególnie widoczny w regionie Wezery. Dziedziczna farma jest uważana za wizytówkę tej kultury budowlanej. Autor Christian Kamman zbadał historię tego dolnosaksońskiego dworu i książęcego zamku żeńskiego w Bremie od XVI wieku do współczesności i opisał ją w książce (wydanej w 2023 roku). Na terenie Erbhof odbywają się różne wydarzenia artystyczne i kulturalne.  Na terenie zamku znajduje się również stała wystawa o dziedzicznym folwarku z informacjami o historii i restauracji budowli, a także oryginalne eksponaty z czasów budowy. W ogrodzie dziedzicznego gospodarstwa rośnie ponad 400-letni cis. Cis ten został wpisany na listę Dziedzictwa Narodowego. Jest to prawdopodobnie najgrubszy publicznie dostępny cis w Niemczech. Korona ma około 21 m szerokości. Obwód pnia ponad 4,80 m, wysokość ok. 14 m. Wskazówki: W każdą drugą niedzielę miesiąca w godzinach od 14.00 do 15.30 organizowane są publiczne zwiedzanie z przewodnikiem. Dla grup możliwe są również wycieczki z przewodnikiem w wybranych terminach. Żenić się: Istnieje możliwość zawarcia ślubu cywilnego i zorganizowania imprez w 400-letnim zamku. Ensemble Schloss Erbhof można zarezerwować na koncerty, odczyty, wystawy itp. Sala z ekskluzywnym wyposażeniem jest wyjątkowym miejscem na ślub cywilny lub bezpłatny i oferuje miejsce dla 100 osób w uroczystej oprawie (informacja: Urząd Stanu Cywilnego w Thedinghausen, tel. 04204-88810). Park drzew: Na powierzchni prawie 11 hektarów utworzono park drzew, na którym posadzono około 450 gatunków i odmian drzew liściastych w ponad 70 rodzajach pochodzących z Niemiec i Europy Północnej, w tym miłorzęby i sekwoje pierwotne. Zgodnie z czterema porami roku park drzew raz po raz zmienia swój wygląd, czasem kiełkują kwiaty, czasem rośnie delikatna zieleń, czasem liście zmieniają kolor na jasny. Nowo zaprojektowany park drzew ze ścieżkami i hotelem dla owadów posiada również naturalny plac zabaw dla dzieci z boiskiem do gry w i oferuje możliwość organizowania pikników. Park drzew ma służyć mieszkańcom i gościom Thedinghausen w celu lokalnej rekreacji oraz być dostępny dla szkół i innych instytucji w celach dydaktycznych. Informacja turystyczna:Informacje o wycieczkach rowerowych, zabytkach i nie tylkoZwiedzanie zamku ze stałą ekspozycjąZwiedzanie zamku i parku drzew z przewodnikiemZarządzanie parkiem dla kamperówZakwaterowanie w ThedinghausenBilety na imprezySale konferencyjne i seminaryjne w zamkuWesela w renesansowej sali zamkowejMapy, pocztówki, pamiątkiWypożyczalnia kul do gry w

Na terenie hotelu Romantik Bad Rehburg znajduje się również biuro informacji turystycznej miasta Rehburg-Loccum. Sielankowo położone między dwoma grzbietami górskimi i otoczone pięknym leśnym tłem, leży najlepiej zachowane królewskie uzdrowisko z okresu romantyzmu w Niemczech. Jego początki sięgają 1690 roku, kiedy to w dokumencie po raz pierwszy wspomniano o leczniczych właściwościach tutejszych źródeł. Zwłaszcza w latach 1750-1850 uzdrowisko, znane wówczas jako "Madera Północy", przyciągało do Bad Rehburga hanowerską arystokrację. Nawet hanowerska rodzina królewska spędzała tu swoje pobyty uzdrowiskowe "dla zdrowia i przyjemności". W tym czasie Gesundbrunnen przekształciło się we wspaniały kompleks uzdrowiskowy: w okolicy zbudowano łaźnie, hotele uzdrowiskowe, foyer, ogrody zdrojowe, kaplicę i różnorodne ścieżki spacerowe wzdłuż zacisznych punktów widokowych. Sam park i zespół budynków, zbudowany w latach 1750-1850, jest wart zobaczenia. Przede wszystkim wczesnoklasycystyczna Nowa Łaźnia (zbudowana w latach 1778-1786), Wandelhalle (1843/44) z historycznie przeszkloną werandą i kolumnadą, kaplica Friederikenów (1841/42), dawna fontanna (1753), a także fragmenty starych ogrodów zdrojowych i zabytkowe leśne promenady, które ciągną się na długości 34 km przez góry Rehburg. W 12 dawnych gabinetach kąpielowych "Nowej Łaźni" zabytkowego kompleksu uzdrowiskowego tematy wellness & cure, epoki romantyzmu i historii uzdrowiska są przekazywane w zabawny sposób w świeżym designie. Goście mogą również sami stać się aktywni, np. próbując swoich sił jako romantyczny artysta na płótnie lub wykonując wycinankę (lub selfie), aby wysłać ją dobremu znajomemu. Na stanowiskach odsłuchowych goście mogą posłuchać m.in. wierszy czy utworów muzycznych z okresu romantyzmu. Nie zabraknie również relacji "pastorów fontann" z XVIII i XIX wieku na temat "zgiełku przy fontannie w Rehburgu" – czytanych przez pastorów Michaela Kallę i Joachima Diestelkampa z Rehburg-Loccum. Za pomocą wybranych eksponatów, flipbooków i prezentacji cyfrowych zwiedzający mogą zapoznać się z wyjątkową, burzliwą historią dawnego królewskiego uzdrowiska. Ponadto znajduje się tu małe "laboratorium spa", w którym podejmowane są tematy wody i dobrego samopoczucia i które zaprasza do eksperymentowania. Do innych atrakcji należą zmieniające się wystawy sztuki, a także całoroczny program kulturalny w przestrzeni wydarzeń historycznych. Zwiedzanie muzeum i promenad z przewodnikiem jest możliwe w każdej chwili po wcześniejszym umówieniu się. Biuro informacji turystycznej miasta Rehburg-Loccum znajduje się w Wandelhalle. W biurze informacji turystycznej goście mogą otrzymać broszury o zabytkach, zajęciach rekreacyjnych i wydarzeniach w Rehburgu-Loccum i okolicy. Można tu zarezerwować wycieczki z przewodnikiem, a także wręczyć upominki i pocztówki. W foyer hotelu Romantik Bad Rehburg znajdują się toalety publiczne, w tym toaleta dla osób niepełnosprawnych, do których można dotrzeć w godzinach otwarcia informacji turystycznej. Urząd Stanu Cywilnego: Zabytkowy kompleks uzdrowiskowy oferuje wspaniałą atmosferę na romantyczne wesela. W okolicznych ogrodach zdrojowych można zrobić wyjątkowe zdjęcia ślubne. Restauracja "Carpe Diem" przygotowuje kulinarne przysmaki na uroczystość weselną w stylowym otoczeniu, a noc poślubną można spędzić w Parkhotel Bad Rehburg (informacja: Urząd Stanu Cywilnego Rehburg-Loccum, tel. 05027-970137).

W historycznej atmosferze starej palarni cygar odwiedzający poznają tradycyjne rzemiosło produkcji cygar. Rzadki wgląd w prawie zapomnianą sztukę, która wyostrza zmysły na subtelności tytoniu i zachęca do pozostania w minionych czasach.

Muzeum zwraca szczególną uwagę na sprawę kryminalną Haarmanna, który był seryjnym mordercą w Hanowerze w latach dwudziestych XX wieku. Fakty i wiedza ze służby identyfikacyjnej, fotografii policyjnej i pracy wydziału dochodzeniowo-śledczego są żywo przekazywane młodszym i starszym gościom. Mobilność jest i była szczególnie ważna w codziennej pracy policji. W ten sposób zainteresowani będą mogli zapoznać się z różnymi środkami transportu wykorzystywanymi przez policję Dolnej Saksonii od czasów II wojny światowej. Jeśli jesteś szczególnie zainteresowany historycznym rozwojem pracy policji, znajdziesz tu informacje o przemianach politycznych i społecznych oraz eksponaty od średniowiecza do współczesności.

Pozwól się rozpieszczać autentycznymi, regionalnymi potrawami w atmosferze, która emanuje tradycją i przytulnością. Ciesz się domowym kwaśnym mięsem, chrupiącymi smażonymi ziemniakami lub świeżą pannfischem Husum. Czy to w rustykalnym wnętrzu, czy w słonecznym ogródku piwnym, czekają tu na Ciebie kulinarne doznania, które dopełnia ciepła gościnność i dbałość o szczegóły.

Wizyta w domu zakonnym, zbudowanym w 1163 roku, potwierdza dewizę i pozwala gościom przenieść się w czasie. Wyjątkowy w swoim efekcie, wciąż sprawia wrażenie średniowiecznego klasztoru cystersów. Z drugiej strony piękna okolica ze stawami i lasem zawdzięcza swoje działanie hydrotechnice cystersów i architekturze krajobrazu z początku XIX wieku. Klasztor został założony przez dwunastu młodych mnichów z Turyngii i ich opata. W tym czasie bracia i siostry chcieli żyć w odosobnieniu w ubóstwie, wyłącznie z pracy własnych rąk, także jako protest przeciwko świetności Kościoła. Ich kościół nie miał być katedrą, ale zwykłym domem modlitwy. Oszczędna i geometryczna bryła budynku odzwierciedla poczucie surowości i prostoty cystersów. Kompleks klasztorny pozostał w dużej mierze niezmieniony; Oprócz jadalni i biblioteki na szczególną uwagę zasługują krużganki i kościół klasztorny. Ten ostatni oferuje wiele cennych dzieł sztuki (relikwiarze, stalle chóru), a także często jest miejscem doskonałych koncertów. Kolegiata Marii i Jerzego jest nadal kościołem klasztornym i jednocześnie kościołem parafialnym. Kościół jest również otwarty dla gości w miesiącach letnich poza zwiedzaniem z przewodnikiem. Krużganek i inne zabytki można zobaczyć podczas 60-minutowej wycieczki z przewodnikiem za opłatą. Oprócz książek w klasztornym salonie dostępne są również towary z całego świata – na przykład herbata, kawa i ciasto. Tu też rozpoczynają się szlaki pielgrzymkowe Loccum-Volkenroda i Loccum-Mariensee-Loccum. Znajduje się również na szlaku pielgrzymkowym Sigwardsweg. Klasztor, który został założony w najgłębszym (i bagnistym) odosobnieniu w tamtych czasach, jest nadal bardzo żywy pod kilkoma względami: oprócz miejsca konferencji, w klasztorze mieści się protestanckie seminarium dla kaznodziejów, a także służy jako znane na całym świecie miejsce specjalistycznych konferencji.

Ciesz się obcowaniem z przyrodą z dala od codziennych zgiełków na szlaku najstarszego trupa bagiennego w Dolnej Saksonii. Licząca prawie 10 km kolej Moorbahn na Wielkim Wrzosowisku ma zdecydowanie najdłuższą sieć podobnych linii kolejowych w Dolnej Saksonii. Wózek przystosowany jest dla osób niepełnosprawnych. Cztery pieczołowicie odrestaurowane oryginalne lokomotywy kolejowe służą jako jednostki trakcyjne. Kolejka Moorbahn odjeżdża ze swojej stacji w dzielnicy Diepenau w Essern przy centrum informacyjnym "Tor zum Moor". Przerwy będą robione na kilku przystankach, a podczas wycieczki dowiesz się wiele o przyrodzie, wydobyciu torfu sto lat temu, jak dziś prowadzi się nowoczesne wydobycie torfu i co się robi, aby ponownie nawodnić wrzosowisko. Na dworcu kolejowym w Essern znajduje się plac zabaw dla dzieci, który zachęca najmłodszych do odpoczynku, a Ty możesz rozgościć się kawą i ciastem w kawiarni "Altes Torfwerk". W "Bramie na wrzosowisko" znajduje się również centrum informacyjne z wystawą na temat wrzosowisk i torfowisk oraz o naszej "Moorze". W 2000 roku odnaleziono Moorę, "dziewczynę z wrzosowiska". Okazało się, że jest to najstarszy zbiornik bagienny w Dolnej Saksonii. W sezonie oferowane są specjalne wycieczki, takie jak wycieczki po pracy, przejażdżki dźwigiem i popularna przejażdżka na Halloween.

W wieczornych alejkach można uważnie słuchać nocnego stróża, który opowiada mity i anegdoty sprzed wieków. Historyczne tło, ożywione opowieściami o paleniu czarownic i miejskimi legendami, sprawia, że wycieczka jest wyjątkowym doświadczeniem.

Od porad osobistych po miejsce spotkań towarzyskich, kolorowy zgiełk między straganami pełnymi produktów rolnych oferuje bogate i autentyczne doświadczenie zakupowe. Atmosfera charakteryzuje się stałymi klientami i sprzedawcami, którzy doceniają jakość i świeżość produktów i sprawiają, że cotygodniowy targ jest integralną częścią życia miasta. W 2008 r. cotygodniowy targ w Nienburgu został uznany przez fundację Lebgendige Stadt za "najpiękniejszy cotygodniowy targ w Europie". Jest to zielony targ w samym sercu starego miasta. Ponad 60 handlowców z regionu zaopatruje rynek w świeże owoce i warzywa, mięso, kiełbasy i ryby, rośliny i wypieki.