Pauzeer even in de "Bücker Dom"

Volgens de legende vroegen in 1050 enkele monniken die de opdracht kregen om de locatie van een nieuwe kerk in de Hoya-regio te bepalen, om een teken van God. Waar de ezel zich bukte en ging zitten, wilden ze de kerk bouwen. Maar toen het dier zich in de "Wüsteney" wilde vestigen, sleepten ze het voort totdat het zich bukte op de plaats waar nu de collegiale kerk staat - midden in de gemeenschap van Bücken. De "Kathedraal van het Hoya Land" met zijn indrukwekkende dubbele torengevel is uitgerust met grote kunstschatten. Daartoe behoren het triomfkruis uit 1230 en de rijk geïllustreerde glas-in-loodramen, eveneens uit de 13e eeuw. De "Bücker Dom" heeft een bewogen geschiedenis achter de rug. Het stenen gebouw, gebouwd vanaf 1050, verving een oude houten kerk in het missiecentrum dat in 882 werd gesticht door bisschop Rimbert van Bremen. De collegiale kerk werd tot 1350 in verschillende fasen uitgebreid. In de loop van de secularisatie van het klooster raakte het gebouw na de Reformatie in verval, voordat de grondige restauratie door Adalbert Hotzen plaatsvond van 1863 tot 1867. Vernoemd naar St. Maternian en later naar St. Nicolaas, wiens leven is afgebeeld in de middeleeuwse ramen, wordt de collegiale kerk beschouwd als een van de belangrijkste heilige gebouwen in de Midden-Weserregio in de kunstgeschiedenis. Het is ongeveer 50 m lang, 25 m breed, de torens zijn ruim 52 m hoog. Onder de vele opmerkelijke artistieke en culturele schatten van de "kathedraal" vallen het triomfkruis (1230), het koorgestoelte (1340) en het altaar (1510) op. Sinds het jaar 2000 siert een kruiswegstatie, gemaakt door Pablo Hirndorf van verweerde koperen platen van de oude kerktoren, de zijmuren.