Aken
Crèmeschijfjes om te wandelen
Toen Benedictus van Aniane in 814 van de keizer de opdracht kreeg om een gebied te kiezen voor de stichting van een klooster, koos hij voor een slagroomtaart: het gebied van Kornelimünster aan de samenvloeiing van de rivieren Inde en Iter bood aantrekkelijke fundamenten om de toekomstige abdijinkomsten veilig te stellen. Hier lonkte de overvloed aan bossen, bruikbare rivieren en ertsafzettingen. Gelukkig hadden de Romeinen al van dit alles geprofiteerd, het landschap gecultiveerd en een vroeg netwerk van paden aangelegd.
Tegenwoordig is het Itertal het neusje van de zalm voor wandelen en natuur. Op idyllische paden ontdekken we de vrij stromende beek, wandelen over weelderige weiden en door de struiken. Vanaf de dalhoogten genieten we van het weidse uitzicht over het zacht glooiende weide- en heggenlandschap van de Münsterländchen en raken we de rand van Walheim aan.
Het rustige, afgelegen natuurgebied doet nauwelijks vermoeden dat hier in tijden van vroege industrialisatie de hamers klopten. Toen de ijzerindustrie in de Eifel zich ontwikkelde tot de bakermat van de industrialisatie, werden in de jaren 1780 ook een ijzerfabriek en een hamermolen gebouwd in het Itertal. Aan de rand van de nederzettingen werden schoppen, ploegen, potten, ovens en walsen vervaardigd. De basis was direct ter plaatse beschikbaar: het ijzererts kwam uit een naburige mijn, houtskool uit de omliggende bossen voedde de hoogoven en Iter bediende het molenrad met een hamer, die de ijzeren platen tot platen vormde. Met zijn 10 meter was de hoogoven van Schmithof de hoogste en meest productieve in de wijde omtrek. Het ensemble van gebouwen van de ijzerfabriek, dat verder stroomopwaarts ligt, is tot op de dag van vandaag bewaard gebleven. We passeren de hamermolen op onze wandeling, gebouwen bestaan niet meer, maar de vochtige depressie "Die Pletsch" suggereert een voormalige molenvijver.
Onderweg zijn nog andere molenlocaties te vinden. Bij de brug aan het begin van de wandeling, waar de Iter uitmondt in de Inde, stond de goudmolen, hier zouden ze zich hebben beroofd van goudzoeken. Hoog op 22 meter hoogte overspant een Vennbahn-viaduct sinds 1885 de Iterbach.
